Een groot verschil met de huidige generaties dierentuinen is dat de verblijven echt het biotoop van het dier is en daar zal de grootte ook op zijn aangepast. De bezoeker zal niet alleen om het verblijf kunnen lopen maar er ook doorheen, onderdoor, overheen etc. Je loopt dan ook niet door 1 verblijf maar door slimme oplossingen zijn meerdere aan elkaar verbonden zonder dat je het als bezoeker snel doorhebt. 
Om een voorbeeld te noemen: het Zuid Amerika biotoop.  Hierin zitten tapirs, capybara's, jaguars en diverse vogels, reptielen, en aapjes in één biotoop. Natuurlijk kan je ze niet zomaar allemaal in één verblijf zetten want dan zouden ze elkaar doden, maar zijn de vijanden van elkaar gescheiden door glazen wanden, stroom, water of iets dergelijks, maar wel zo onzichtbaar mogelijk voor het publiek. Het publiek waant zich in het oerwoud in Zuid Amerika zoals de inheemse bevolking daar ook leeft en voortbeweegt. Mensen krijgen vanuit meerdere hoeken zicht op het verblijf.

Het contact tussen dier en mens wordt grotendeels weggenomen om het dier in zijn natuurlijke habitat een zo natuurgetrouw mogelijk gedrag te laten vertonen.  Daarom zal er veel glas gebruikt worden waardoor het publiek het dier wel kan zien maar andersom niet. Verder zal er ook ondergronds (en ver bovengronds) een netwerk van gangen/wandelpaden worden aangebracht die in de verblijven op diverse punten omhoog komen om het publiek het gevoel te geven dat ze echt in het habitat van het dier verblijven. Ook zal ondergronds de nachtverblijven te zien zijn en zal er veel educatie gegeven worden door middel van organisaties die zich inzetten voor dit dier, webcams en andere hulpmiddelen.